VEGF (VEGF8-109)
VEGF کلیدی ترین تنظیم کننده آنژیوژنز فیزیولوژیک و پاتولوژیک است. فاکتور VEGF، یک میتوژن قوی بوده و به عنوان فاکتور القاء کننده رشد و بقای سلول‌های اندوتلیال مورد توجه است. علی رغم اینکه تومورها توسط سلول‌های تمایز یافته ایجاد می‌شوند اما ساختار سازمان یافته‌ای ندارند. از نقطه نظر آنژیوژنز، یک تومور در حال رشد به عنوان اندامی جدید تلقی می‌شود. به علت ضرورت فرآیند آنژیوژنز جهت رشد تومور، سلول‌های توموری ضمن تولید فاکتورهای رشد القاء کننده آنژیوژنز به حمایت از خود برمی‌خیزند.
مطالعات بسیاری نشان داده‌اند که با مهار سیگنال VEGF آنژیوژنز مهار شده و در نتیجه مانع رشد تومور می‌گردد. VEGF اثرات فیزیولوژیک خود را از طریق اتصال به دو گیرنده همولوگ به نام‌های گیرنده Flt-1 (VEGFR-1) و گیرنده KDR (VEGFR-2) اعمال می‌کند. دُمین اتصال به گیرنده VEGF در انتهای آمین دایمر پروتئینی (آمینواسیدهای 109-8) واقع شده است و در حقیقت این دُمین است که با ویژگی اتصالی خود، آنژیوژنز، رشد و متاستاز تومورها را راه اندازی می‌کند.
